Niets veranderlijker dan het weer

Hallo Allemaal,

Zoals beloofd, een verslagje van ons tripje naar het Noorden van het Noord-Eiland. Maar eerst nog even wat anders:

Over een paar weken begint het Wereld Kampioenschap Rugby en wat nog belangrijker is, het wordt gehouden in Nieuw Zeeland. Nu zegt dit jullie waarschijnlijk niet zoveel maar ik kan je verzekeren dat dit een MEGA event is voor (bijna) iedereen hier in NZ. Je kan het misschien vergelijken met een WK voetbal in NL. In NL heb je “Oranje” en hier heb je “the All Blacks”. Dit team moet wereldkampioen worden. Als ze eventueel tweede zouden worden, dan is NZ echt te klein. Goed, om een lang verhaal kort te maken. Een paar weken geleden kwamen enkele All Blacks op bezoek op het vliegveld. Ik werd prompt benoemd tot de event fotograaf en heb een paar uur met deze stoere kerels op kunnen trekken. Bijgaand is een foto van mij met Richie McCaw. Dit is de aanvoerder van de All Blacks die hopelijk over twee maanden met de grote cup in zijn handen staat. Eurosport en de BBC zullen vast de wedstrijden uitzenden. Best leuk om eens te kijken. Voetballers zijn dan eigenlijk maar “watjes” :)

Goed, tot zover mijn promotie voor het WK Rugby. Nu over naar ons tripje. We waren plotseling een periode vrij. (ik werk nu part time en Jean-Paul begon bij een nieuwe werkgever). Dit was een mooie gelegenheid om even te gaan toeren. Met de auto kan je vanuit Wellington maar éen kant op en dat is richting het noorden en dat was dan ook het plan. Het voordeel is ook dat hoe noordelijker je gaat, hoe beter het weer ook is. We zijn een kleine week gaan logeren bij een neef van Jean-Paul die een avocado boomgaard heeft in de buurt van Tauranga. We hoefden deze keer niet te helpen met het oogsten van de vruchten.

We kenden de omgeving van Tauranga niet zo goed. Nu hadden we een goede gelegenheid om dit eens goed te gaan verkennen. De bekendste attractie is de vulkaan Mt Maunganui en het daarbij gelegen dorpje met dezelfde naam. De klim naar de top heeft behoorlijk wat treden maar het uitzicht is zeker de moeite waard.

Een ander strand in de buurt van Tauranga is Papamoa. Nu is het in de winter echt geen strandweer maar er was ons verteld dat hier een hollands café is die broodjes kroket verkocht en ja, zo’n kans laten we niet voorbij gaan. Uiteindelijk hebben we een uur rondjes gereden in een gehucht van niets en we hadden de hoop al bijna opgegeven, toen we dan toch de nederlandse vlag zagen wapperen. Opluchting want we hadden toch wel echt zin in een broodje kroket.

Ook hebben we in Tauranga nog een oud KLM (Annemarie van de Bregge) collega opgezocht die ons trakteerde op een heerlijke nasi maaltijd.

Na Tauranga zijn we nog verder door gereden maar het noorden, tot zo’n 200 kilometer boven Auckland, maar de Bay of Islands. The Bay of Islands is in de zomer echt wel een paradijsje. In de winter iets minder maar niet slecht. Wij hadden een motelletje iets buiten Paihia, bij de Haruru Falls. Het motel lag echt dicht bij de watervallen en de eigenaar waarschuwde ons nog, dat hij de waterval ‘s nachts niet uit kon zetten :)
De Bay of Island is qua geschiedenis erg belangrijk voor NZ. Hier woonden de eerste Maori stammen (vanaf 1400) en ook de eerste europeese kolonisten vestigden zich hier (vanaf 1800). Het plaatsje Russell heeft de oudste kerk van NZ. Ik vond vooral de kussentjes op de banken erg bijzonder. Wij hebben een bezoek gebracht aan het museum in Russell en zo zijn we weer wat bekender met de geschiedenis van NZ.

In de Bay of Islands ligt ook Waitangi. Voor de geschiedenis van NZ erg belangrijk want hier is in 1840 de Treaty of Waitangi getekend. Dit verdrag tussen Engeland en ongeveer 540 Maori stamhoofden is het grondvest voor de oprichting van het land Nieuw Zeeland en een regering. We zijn dus behoorlijk cultureel bezig geweest. Het was alleen jammer dat we dit alles tussen de buien door moesten doen. Mocht je wat meer over dit onderwerp willen lezen, kijk dan op deze website: "http://www.nzhistory.net.nz/politics/treaty/the-treaty-in-brief/"

Het weer in het noorden was dus al aan het verslechteren en op het nieuws hoorden we de weersvoorspellingen van de zuidpool stormen die over NZ zouden gaan trekken. De belangrijkste route van noord naar zuid op het Noord Eiland, “the desert road” zou wel eens afgesloten kunnen gaan worden vanwege ijs en sneew. (er staan hier geen strooiwagens klaar om direct te gaan strooien).

We hadden twee dagen om de ongeveer 850 kilometer naar huis af te leggen. Het plan was om via Hamilton te gaan en daar bij Annemarie en Spark op visite te gaan. De kans om met hen bij te kletsen wilden we zeker niet voorbij laten gaan, dus zo gezegd zo gedaan. Bay of Islands naar Hamilton is ongeveer 5.5 uur. Ik heb nog nooit zoveel regenbogen op 1 dag gezien. Echt zonder overdrijven, het ene moment zagen we een strak blauwe lucht en 5 minuten later konden de ruitenwissers de regen niet aan en dit dan zo ongeveer ieder kwartier. Maar we zijn veilig in Hamilton aangekomen en hebben heerlijk gegeten bij Annemarie en Spark.

De volgende dag bleek de “desert road” dus echt dicht en ook veel alternatieve routes waren niet begaanbaar. Dit daar al deze wegen vrij hoog liggen. Alleen de route langs de westkust gaat niet door de bergen, dus hier waren geen problemen te verwachten, alleen wat kilometers om. We werden dus eigenlijk gedwongen om een “scenic route” te rijden en dit was geen straf. De zon scheen volop. De vulkaan Taranaki waar we omheen moesten rijden lag in de verse sneeuw en stond te schitteren tegen de strak blauwe lucht, Hoezo had Nieuw Zeeland last van Pool stormen!!!!!!!!!!. Dat was natuurlijk echt wel zo en dat merkten we toen we in de buurt van Wellington kwamen. Sneeuw op de heuvels rondom de stad en de temperatuur in onze huiskamer was 8 graden toen we thuis kwamen. Zo koud was het binnen nog nooit geweest.

We kijken weer terug op een leuke week (eigenlijk 12 dagen). Jean-Paul is dus weer aan het werk en ik heb deze week nog vrij, maar maandag moet ik ook weer aan het werk. Voor wie het nog niet wist, ik heb wel de beste part time baan die er is. Ik werk 50% maar niet in halve dagen of halve weken, maar in een rooster van 6 weken werken en dan 6 weken vrij. Dus iedere keer een vakantie van 6 weken, wie wil dit nu niet.

Heel veel groetjes en tot een volgend verhaal.


Bea