Tongariro Crossing

Hallo Allemaal,

Dit weekend stond de Tongariro Crossing op het programma. Misschien wel de meest populaire eendaagse wandeling in Nieuw Zeeland. Het is een wandeling van ongeveer 8 uur door het Tongariro National Park. De afstand is 17 kilometer.

Tongariro National Park is al een National Park (NP) sinds 1887. Het is het oudste NP van Nieuw Zeeland en het op vier na oudste NP ter wereld. Het heeft sinds 1990 de stempel "World Heritage Site". Jullie begrijpen dat dit toch weer een heel bijzonder stukje NZ is.

Het is een vulkanisch berglandschap rondom diverse vulkanen die in de loop van de eeuwen verschillende keren uitgebarsten zijn.
De meeste vulkanen zijn nu slapend, maar de aarde is nog actief. Op diverse plekken ruik je de zwavel en zie je stoom de grond uit komen.

Wij hadden een arrangement geboekt via het internet, twee nachten logies met ontbijt, een lunch voor tijdens de wandeling, BBQ diner na afloop, gebruik van de spa pool en vervoer van en naar de track. Dit alles bleek een goede keus te zijn geweest.
( www.adventurenationalpark.co.nz )
Op vrijdagavond zijn we na het werk direct naar National Park Village gereden. Een tocht van ongeveer 5 uur. Iets over 22.00 uur kwamen we aan. De volgende morgen werden we om 07.00 aan het ontbijt verwacht, dus slapen en vroeg op. Na het prima ontbijtje werden we om 07.30 uur opgehaald om naar de trail head gebracht te worden. En toen ging het echt beginnen.

Om iets over achten begonnen we aan de wandeling. Het eerste uur is redelijk vlak. Je ziet constant Mt Ngauruhoe een prachige vulkaankegel die, voor de liefhebbers, in de Lord of the Ring fims is gebruikt als Mt Doom. Je kan als extraatje deze berg ook beklimmen maar daar zijn wij maar niet aan begonnen.

Na het uur begint de klim de South Crater op. 200 meter hoogteverschil en heel erg stijl, maar het uitzicht bovenop is het allemaal waard. Zoals ik in het begin al schreef is dit een zeer populaire wandeling wat dus als gevolg heeft dat veel mensen deze track lopen. We hebben gehoord dat wij in een "file" van 600 mensen liepen, ach is toch weer eens iets anders als de file op de A4.

Na de eerste klim is het even bijkomen op een vlak stuk door de South Crater, maar na een kwartiertje mochten we weer gaan klimmen. Nu de Red Crater op en dit is zowel letterlijk als figuurlijk het hoogte- en hoogste punt van de tocht. Het uitzicht is adembenemend. De ene kant kijk je de rode krater in en aan de andere kant zie je de blauwgroene "Emerald lakes". De afdaling naar de lakes toe is weer een aparte ervaring, het is meer glijden dan lopen. Erg stijl dus. Heelhuids kwamen we beneden en vervolgenden we de track. Het meest spectaculaire heb je dan eigenlijk wel gehad en na een kleine klim de krater uit, met als beloning voor deze klim, uitzicht op het blue Lake, vervolgt de track met een afdaling van 4 uur. Dit klinkt makkelijk, maar ik kan je verzekeren dat je benen na een paar uur afdalen toch wel gaat voelen. Het laatste uur heb ik herhaaldelijk gedacht, waar blijft die parkeerplaats nu en wij hebben we ook een uurtje langer overgedaan. 9 uur na aanvang stapten we de bus weer in.

Het was een prachtige dag. Ik had voor de zekerheid nog een regenjack gekocht want de voorspelling was iets minder, maar gelukkig kon het jack in de tas blijven. Daar in tegen haalden we de 30+ zonnebrandmelk regelmatig te voorschijn. We hadden geen blaren en met de spierpijn is het ook meegevallen. Dit kwam misschien wel door het heerlijke warme spabad waar we direct bij terugkomst in de lodge in konden. Ook de BBQ maaltijd was een traktatie.

De Tongariro Crossing deden we dus op zaterdag. Op zondag hebben we ook nog genoten van de schoonheid van het Tongariro NP, maar dan op een luie manier, namelijk met de auto en een stoeltjeslift. We zijn eerst naar Whakapapa Village gereden. Hier beginnen veel wandelingen en het is ook een echt wintersport oord. Vanuit Whakapapa zijn we doorgereden naar het hoger gelegen Mt Bruce alwaar een stoeltjes lift Mt Ruapehu op gaat. Ook dit is weer een vulkaan in het Tongariro National Park. Onder het genot van een lekkere bak koffie genoten we hier van het uitzicht.

Helaas zat hierna het weekend Tongariro National Park er weer op. Maar we zullen hier zeker nog een keer terugkomen en meer wandelingen gaan maken.

Tot zover weer een bericht van het "NZ promotie team". Tot een volgende keer en het idee is dan om eens een stukje te schrijven over ons "normale" leven.

Tot dan,
Groetjes ook van Jean-Paul,
Bea