De Hollyford Track

Hallo Allemaal,

Hoe is het met jullie? Lekker aan het genieten van het mooie lenteweer in Nederland? Ik las op het internet dat ergens in NL het even het warmste plekje van heel Europa was. En dit tijdens de schoolvakantie, wat wil je nog meer?

Gelukkig hebben wij hier ook een redelijke herfst en met temperaturen van rond de 18 graden mogen wij ook zeker niet klagen. Ja, ik blijf echt Nederlands, eerst even bijpraten over het weer!

Wij hebben weer een leuke tripje gemaakt en daar vertel ik uiteraard graag over.
Het doel, het lopen van de Hollyford track stond al heel lang gepland en nu is het er eindelijk van gekomen. De wandeling zelf was drie dagen, ons reisje negen dagen.

We vlogen naar Christchurch maar hier zijn we dus zo snel mogelijk weer vertrokken. Alleen de huurauto opgehaald. Er zijn nog heel veel naschokken in de stad. Vannacht nog eentje van 5.3. Wij hebben alleen de rondweg gereden en dan lijkt het dus of er niets aan de hand is, maar de binnenstad is nog steeds één grote puinhoop en in heel veel wijken kan ook nog steeds niet normaal gewoond worden.

Wij hadden 3 dagen om van Christchurch naar Te Anau te komen. Te Anau ligt in Fiordland en van hier uit vertrok de wandeling. Het Zuid-Eiland is prachtig en het was niet zo makkelijk een keuze te maken wat we nu wilden gaan doen. Het is uiteindelijk een “trip down memory lane” geworden. We hebben herinneringen opgehaald van onze vakantie in 2004.

We zijn via Lape Tekapo naar Twizel gereden. Hier hebben we overnacht in hetzelfde motel als waar we in 2004 ook verbleven. Vanuit Twizel zijn we naar de voet van Mt Cook gereden. Mt Cook is de hoogste berg in NZ. We hadden prachtig weer en meestal ligt de top van Mt Cook in de wolken, maar deze keer niet en uiteraard onder het genot van een heerlijk kopje koffie hebben we zitten genieten van het uitzicht op deze markante piek.

Onze tweede overnachting was in Wanaka. Ook hier hadden we in 2004 enkele nachten geslapen. Nu maar eentje, maar de goede herinneringen kwamen weer naar boven. Van Wanaka kan je via de Cardrona Valley naar Queenstown, een prachtige weg. In 2004 was Cardrona nog echt een gehucht. Nu is het al wel wat toeristischer. Een leuke ontwikkeling is dat het oude hotel op nieuw geopend is en je waant je hier zo 100 jaar terug in de tijd.

Na deze 3 prachtige dagen kwamen we in Te Auna aan en ging het wandelavontuur echt beginnen. Fiordland is prachtig maar staat niet echt bekend om het mooie weer. Het is één van de natste plekken op de wereld. Neerslag gemiddeld 800 ml per maand Vergeleken met Amsterdam, gemiddeld 63 ml per maand. Wij hadden dus enorme mazzel. Dag 1, totaal geen regen, dag 2 een miezer buitje en wat regen op dag 3.

Het was een geheel verzorgde tocht. De groep bestond uit 16 wandelaars en twee gidsen. De Hollyford is een rivier in het noorden van Fiordland en de wandeling volgt de rivier naar de kust. De eerste dag is totaal 17 kilometer lopen, redelijk vlak met één klein klimmetje. Het was een mooie maar zeer lange dag. Rond 18.30 kwamen we in de lodge aan en de het was goed neer ploffen op de grote banken.
De verzorging was allemaal heel goed. Prima eten en heel voornaam, warme douches.

Dag twee was slechts 12 kilometer lopen maar we waren toch op pad van 08.00 ‘s morgens tot 18.00 ‘s avonds. Een zeer afwisselende dag. Het wandelen werd afgewisseld met stukjes varen met een jetboat. De gidsen vertelden veel over de natuur, maar ook de cultuur werd niet vergeten. Om een beetje een idee te krijgen kan je even op deze link klikken: http://www.teara.govt.nz/en/biographies/4g25/1
Het verhaal van Davey Gunn.

Na zo’n hele dag buiten was het weer super relaxen in de tweede lodge waar we sliepen. Wederom werden we enorm verwend met heerlijk eten.

De derde dag was een wandeling over de duinen van Martin’s Bay. Dit was het ochtend programma. Na de lunch werden we met een klein vliegtuigje via de Milford Sound terug gebracht. Het grasveld voor de lodge was het platform. Het was een erg leuke ervaring.

Na de wandeling hadden we nog drie dagen om weer terug te komen in Christchurch. Het kon natuurlijk niet uitblijven dat het toch echt ging regenen in Fiordland, dus we besloten maar naar Dunedin te gaan. En dit was weer een goed besluit.

De rijdag Te Anau naar Dunedin was merendeels wel echt om van A naar B te komen, maar we hebben toch ook weer een leuke ontdekking gedaan, namelijk het plaatsje Lawrence. http://www.lawrence.co.nz/ Nog niet echt ontdekt door horden toeristen, maar toch zeker een langer bezoekje waard en wij zullen dat dus ooit wel eens gaan doen.

We verbleven deze keer niet bij onze vrienden in Dunedin maar we hadden een klein zomerhuisje in het Dunedin Holiday Park. We zijn al een paar keer in Dunedin geweest maar het was er nog nooit van gekomen om de Otago Peninsula de bezoeken. De Peninsula is vooral bekend om de Albatros kolonie. En hier hebben we een bezoek gebracht. Het is uiteraard indrukwekkend om zo'n enorme vogel te zien vliegen ( spanwijdte van de vleugels 3 meter ) maar wij zijn natuurlijk zo verwend en ik moet eerlijk zeggen dat de Jan van Genten kolonie bij Cape Kipnappers veel indrukwekkender is.

Voor mij was het bezoekje aan de pinguins veel bijzonderder. Ik had wel gehoopt grote aantallen pinguins te kunnen zien, maar ja, dat is dus niet zo. De kolonie pinguins die zich hier heeft gevestigd is de “yellow eyed” pinguin. Dit soort is echt bijna uitgestorven. Er zijn er nog maar ongeveer 4000 op de hele wereld en hiervan hebben wij er dan toch 4 gezien en van redelijk dichtbij. Dit was super. http://www.penguinplace.co.nz/

Uiteraard hebben we onze vrienden nog wel even opgezocht en hierna was er enkel nog de terugtocht van Dunedin naar Christchurch. Het waren 9 negen prachtige dagen. Het Noord Eiland is mooi, maar het Zuid Eiland is nog veel mooier en ik kijk dan ook enorm uit naar de dag dat we naar het Zuid-Eiland verhuizen en dan gewoon in ons autootje kunnen stappen om van al dat moois te kunnen genieten. Maar zover is het nog niet.

Dit uitje was de week voor Pasen. Met Pasen zijn we daarom gewoon lekker thuis gebleven. Vier hele dagen samen thuis, dat gebeurt ook niet zo vaak en dat was ook gewoon erg relaxt.

Het weekend na Pasen was iets drukker, want ik had een “Royal High Tea” georganiseerd, ter ere van de bruiloft van William & Kate, Koninginnedag en mijn verjaardag. En de catering uiteraard zelf verzorgd.

De winter staat nu voor de deur en daar gaan we het beste van maken. Als het weer zo blijft dan zullen we in het weekend wat wandelingen maken in de omgeving van Wellington. Verder wordt er natuurlijk gewoon gewerkt en proberen we nog, als het even kan, te genieten van een heerlijk bakkie koffie.

Tot de volgende keer,

Groetjes, ook van Jean-Paul

Bea