Het vervolg van onze Zuid Amerika trip

Hallo Allemaal,

We zijn al weer even terug in Nieuw Zeeland maar daar het verhaal nog gaat over onze dagen op Paaseiland, laat ik de website nog even op Chili staan.

Vanuit La Paz vlogen we naar Paaseiland. Dit was een mega reisdag. Vertrek om 0800 uur vanuit het hotel. La Paz heeft het hoogst gelegen internationale vliegveld, even het vermelden waard. De vlucht naar Santiago de Chile maakte een tussenlanding in het stadje Iquique, in het hoge noorden van Chile. Hierdoor moesten we hier al door de immigratie en douane van Chile en dit was een heel gedoe. Om vervolgens gelijk hetzelfde vliegtuig weer in te stappen en 2 uur later in Santiago aan te komen.

We hadden ongeveer 8 uur wachttijd in Santiago. De reisorganisatie had ons gemeld dat de invasie van toeristen op Paaseiland, een voedselschaarste zou kunnen opleveren en daarvoor gaven ze ons de gelegenheid om in een grote supermarkt inkopen te doen. Dit was een leuke ervaring. Er was een beetje veel tijd uitgetrokken voor het boodschappen doen. Hierdoor was het diner zeer gehaast en lieten we zelfs het toetje voor wat het was want we wilden zeker de vlucht naar Paaseiland niet missen. Uiteindelijk kwam alles goed en waren we rond 02.30 in onze hotelkamer op Paaseiland. Ook bleek later dat alles gewoon te koop was op Paaseiland. Maar de inwoners probeerden wel behoorlijk te profiteren van de eclips toeristen en ik zal er verder niet over uitwijden, maar dit was een klein smetje op ons verblijf op het eiland.

Paaseiland is een eiland in het midden van de Grote Oceaan. Het is ongeveer net zo groot als Texel. De inheemse naam is Rapa Nui wat Grote Rots betekent. Het eiland is vooral bekend vanwege de enorme beelden, Moai genaamd. Op zich is dit natuurlijk al een bezoek aan het eiland waard maar als er dan ook nog een totale zonsverduistering is dan is het bezoeken van Paaseiland wel helemaal speciaal.

Na de late aankomst was de eerste dag op het eiland een “vrije” dag. Ons hotel was in het hoofdstadje Hanga Roa. Hier wonen ongeveer 3400 mensen van de +/- 3700 inwoners. Alles is op loopafstand en na een tijdje heerlijk op de veranda te hebben gezeten hebben we het stadje even verkend. Ondertussen hadden we ook contact met Paul en Wendy gelegd. Deze twee oud KLM collega’s hadden we in 2009 in China ontmoet bij de zonsverduistering aldaar en nu wisten we dat ze ook weer op Paaseiland zouden zijn en dit was natuurlijk erg leuk.

De tweede dag op het eiland was een volle excursiedag naar de beelden. Erg bijzonder.
De eerste stop was op een plek waar alles nog was zoals de beelden ooit gevonden waren, dus tussen de rotsen en om gestoten. Dit gaf een goed beeld van hoe het ooit was. Op het eiland zijn ongeveer 900 van deze Moai. . Slecht 50 hiervan staan weer rechtop, op de platform.

De tweede stop was de meest indrukwekkende. Bij Tongariki staan 15 moai op een rij. Zoals alle moai met een rug naar de zee en dit levert hele mooie plaatjes op. Vanhieruit gingen we naar de “steengroeve”. Hier zijn nog ongeveer 450 moai. Sommige al geheel af, maar nog niet vervoerd naar de plek van bestemming. Andere nog in de beeldhouwfase. Dus nog niet los van de rotsen, maar al wel zichtbaar als moai in wording.

Ook de beelden op het Anakena strand stonden er mooi bij. Dit is het enige witte strand op het eiland. Het eiland is vulkanisch, dus de andere stranden zijn zwart. Jean-Paul ging na afloop van de excursie nog terug naar dit strandje voor zonsondergang fotos en zoals jullie zo kunnen zien, was dit zeer mooi.

De derde dag, de dag voor de totale zonsverduistering was een dag met heel veel regen. Niet echt wat je wil en iedereen begon toch wel een beetje zenuwachtig te worden. Er was ook nog een excursie geboekt, maar deze viel behoorlijk in het water. We reden nog naar wat interesante plekken maar ook deze zijn toch wat minder interessant als de regen met bakken naar beneden komt en het ook zeer moeilijk is om fotos te maken zonder de camera zeiknat te laten worden. Op een droog ogenblik konden we nog snel een foto maken van de enige moai met ogen.

De vierde dag, de dag met van de totale zonsverduistering begon met een regenboog. Dit betekende dat de zon zich liet zien, dus een goed teken. Door de regen van de vorige dag konden we niet naar de geplande plek waar we de zonsverduistering zouden gaan zien. Dit zou een boerderij in “the middle of nowhere” geweest zijn, dus zonder de voor mij toch wel belangrijke TV. Er was tenslotte ook nog een WK finale. De nieuwe locatie was een hotel aan zee. Deze locatie had vrij zicht daar het aan de kust gelegen was, er was goede gelegenheid om de camera’s en telescopen op te zetten, er waren toiletfaciliteiten en er was TV. Eigenlijk gewoon perfect.

Het “eerste contact”, als de maan voor het eerst voor de zon schijft, was om 12.40 uur. Om 1200 vertrokken we naar dit hotel en het werd al snel duidelijk dat de wolken zouden verdwijnen en we zagen de blauwe lucht boven de zee op ons af komen. De fotografen gingen hun apparatuur opzetten en ik plofte in een stoel voor de TV, want om 12.30 uur begon de WK finale.

Het aftellen naar de totale zonsverduistering was begonnen. En het optellen van de gele kaarten voor het Nederlands team ging ongeveer gelijk op. Om 14.08 was het zover. Het was een perfecte totale zonsverduistering van 4 minuten en 40 seconden. Uiteraard hoopte ik dat ik in deze minuten het winnende nederlandse doelpunt zou missen, maar dit mocht niet zo wezen. Zoals altijd, is er een soort van kater gevoel als de eclips dan voorbij is. Maar er waren nog 3 minuten in de wedstrijd, dus nog steeds kans op nog een succes. Zoals we allemaal nu weten, heeft dit niet zo mogen zijn, maar door de perfecte eclips ben ik niet lang teleurgesteld geweest over de verloren finale.

We hadden toch een heel euforisch gevoel want er is toch altijd een hele grote kans dat een zonsverduistering niet te zien is door grijze wolken voor de zon, maar de omstandigheden op Paaseiland waren echt subliem, geen andere woorden voor. Op naar de volgende, 2012 in het noorden van Australie, dus bijna een “thuiswedstrijd”.

Bij de late lunch gingen de, van het vaste land meegenomen flessen champage open. Daarna was het inpakken en wegwezen. Met ietwat vertraging vlogen we rond 22.00 uur van Paaseiland weg. We hadden nog twee nachten in Santiago en daarna zat onze Zuid Amerika reis erop.

Totaal hadden we ongeveer 5500 fotos gemaakt. Dit aantal is nu teruggebracht naar ongeveer 3000. Een kleine selectie vinden jullie hier op deze website. Van de overige fotos hebben we een selectie gemaakt van ongeveer 200 fotos. Als jullie deze ook graag willen zien laat het dan weten en dan email ik je de link door. Ook ben ik nog bezig met een volledig van dag tot dag verslag, maar dit zal nog wel even op zich laten wachten.

De vakanties in Nederland zitten er ook weer op denk ik zo. Ik hoop dat jullie allemaal ook leuke reisjes gemaakt hebben en uiteraard horen we daar ook graag over.

Tot een volgend verhaal,

Groetjes,

Jean-Paul en Bea